Dawno temu na Zamku w Chęcinach przebywała królowa Bona. Była piękną kobietą o jasnych włosach i ciemnych oczach. Nosiła naj-wspanialsze suknie o wyszukanym kroju, zdobione złotymi i srebrnymi nićmi, perłami, koronkami i szlachetnymi kamieniami. Uwielbiała otaczać się drogimi przedmiotami. Kiedy przyjechała do Polski z rodzinnej Italii, zachwyciła przyszłego męża, króla Zygmunta, urodą, manierami, zaimponowała wszechstronnym wykształceniem i co warte podkreślenia nauczyła Polaków jeść włoszczyznę. Ale miała też wadę - chorobliwie wielbiła bogactwo. Okazało się, że królowa w tajemnicy zgromadziła ogromny skarb.
Pewnego dnia Bona, przebywając akurat na chęcińskim zamku, dowie-działa się o śmierci męża, Zygmunta Starego. Kochała go mocno, toteż wielki smutek ogarnął jej serce. Samotnie spacerowała po dziedzińcu warowni i wspominała szczęśliwe chwile, spędzone u boku małżonka. Któregoś dnia uświadomiła sobie, że widok, który roztacza się z zamkowego wzgórza, bardzo przypomina jej piękne rodzinne strony, w których od tak dawna nie była. Tęsknota za ojczyzną z dnia na dzień stawała się coraz bardziej nieznośna. Wreszcie królowa podjęła decyzję o powrocie do Włoch. Nie potrafiła inaczej postąpić. Wracała i już! W zamkowej wieży spoczywał imponujący skarb żony Zygmunta Starego. Poleciła zapakować go na 24 wozy. Rozkaz wyjazdu padł o świcie. Konie dzielnie pociągnęły ciężkie ładunki, ale niestety nad pobliską rzeką Nidą zdarzył się wypadek. Most, który niedawno zbudowano i którym jechał konwój Bony, załamał się. Ostatni wóz wpadł do rzeki. Kosztowności przepadły. Królowa była zrozpaczona i wciąż zawodziła:
- Moje klejnoty, moje piękne suknie, dukaty, złote precjoza! Jak ja pokażę się na dworze mojego ojca bez tego dobra. Co za nieszczęście!
Słudzy uspokajali Królową podkreślając, że wszystkie inne wozy przeprawiły się bez szwanku. Jednak królowa była niepocieszona i zła. Rozczarowana kontynuowała podróż do domu. Kiedy po latach zmarła, wróciła na zamek w Chęcinach jako zjawa Białej Damy i do dziś krąży po ruinach warowni w poszukiwaniu utraconego skarbu. Niektórzy twierdzą, że postać jaśniejącego ducha najczęściej można zobaczyć na murach chęcińskiego zamku około godziny 22:00. Miejscowość zaś, w której doszło do wypadku, na pamiątkę zdarzenia nosi nazwę - Mosty.
