Rozpoczynamy kolejny tydzień ferii zimowych, a zaczynamy serdecznymi życzeniami zdrowia i uśmiechu na codzień dla wszystkich Dziadków z okazji Ich święta!!!
Tym razem w murach naszego zamku czekać będzie na Was królowa Bona, zarówno w postaci Białej Damy, jak i prawdziwej władczyni. A była to wyjątkowa królowa z włoskim temperamentem! Odwiedźcie nas, a zobaczycie z kim uda Wam się spotkać.
Królowa Bona Sforza jest jedną z najbardziej znanych w polskiej historii. Druga żona króla Zygmunta I Starego pochodziła z włoskiego miasta Bari, położonego w słonecznej Apulii nad brzegami Morza Adriatyckiego. Kiedy włoska piękność poślubiała naszego monarchę, dzieliła ich spora, choć nie tak znowu odosobniona w historii różnica wieku. Bona miała bowiem 24 lata, zaś Zygmunt 51.
Do rekordzistów było im jednak daleko – Władysław Jagiełło w momencie ślubu z Zofią Holszańską mógł mieć 60-70 lat, zaś litewska księżniczka niecałe 17.
Bona pochodziła z możnego rodu Sforzów. Zarówno jej dziad jak i ojciec byli książętami Mediolanu, zaś brat dziada – Lodovico il Moro zasłynął w dziejach z romansu z Cecylią Gallerani, którą Leonardo da Vinci sportretował jako Damę z Gronostajem. Obraz ten należy do kolekcji najcenniejszych polskich zbiorów muzealnych, prezentowanych w Muzeum ks. Czartoryskich w Krakowie. Do ślubu z Zygmuntem doszło dzięki wstawiennictwu Habsburgów, choć w późniejszych latach królowa była ich zajadłą przeciwniczką. Poniosła też śmierć z ich rąk – pożyczając w 1557 r. niebagatelną sumę 430 tys. dukatów w złocie Filipowi II Habsburgowi stała się niewygodną wierzycielką. Żeby uniknąć spłaty król Hiszpanii zlecił otrucie Bony jej dworzaninowi – Janowi Wawrzyńcowi Pappacodzie. Kiedy królowa umierała sfałszowano jej testament, dzięki czemu Filip obszedł prawo i nie spłacił ww. sum.
Królowa znana była ze swojego nieprzeciętnego charakteru, ale też niezwykłej pracowitości i pomysłowości. Zwykła mawiać: „U was dukaty leżą na gościńcach, schylić się jeno, ażeby je zebrać. Nikt nie chce? Tym lepiej dla mnie”. Sentencja świetnie opisuje jej atuty – w czasie panowania swojego męża potrafiła zgromadzić bogactwa, rozwijając przy tym wiele miast (np. na Mazowszu), zagospodarowała masę nieużytków, budowała mosty, młyny i tartaki. Zawdzięczamy jej pomiarę włóczną – reformę rolną, zastosowaną dla zmierzenia i uporządkowania gruntów ornych. Oddłużyła częściowo skarb królewski wykupując niektóre starostwa z zastawów od szlachty. Za jej życia doprowadzono też do wyboru na króla Zygmunta Augusta w 1530 r., jeszcze za panowania ojca, co było ewenementem w historii. Kolejna próba w XVII w. doprowadziła do wybuchu rokoszu Lubomirskiego.
Królowa miała wybuchowy, włoski temperament, który czasem zjednywał, a czasem zrażał ludzi ją otaczających. Nie znosiła Radziwiłłów, szczególnie swojej synowej Barbary, z którą związał się (bez jej zgody) jej syn. Różnica charakterów i nieposłuszeństwo Zygmunta doprowadziło do opuszczenia przez Bonę Wawelu. Początkowo osiadła ona na Mazowszu, po czym postanowiła wrócić do Italii. Z podróżą związana jest legenda o Białej Damie – duchu królowej, który poszukuje utraconych pod Chęcinami skarbów. Królowa „zgubiła” je, kiedy po wizycie na naszym Zamku wyruszyła do Bari, a po drodze przejeżdżając przez drewniany most tenże zawalił się pod ciężarem klejnotów i złota. Ot taka historia...
Co ciekawe, Białej Damy o tej porze roku nikt jeszcze nie widział, dlatego macie niepowtarzalną szansę by pozować z Białą Damą do unikatowej fotografii na tle śniegowej bieli, a to z pewnością pozostanie wyjątkową pamiątką.
Będziecie mogli także wziąć udział w grach i zabawach przygotowanych dla turystów pragnących zwiedzać aktywnie naszą warownię .
Zapraszamy codziennie od 9:00 do 15:00.
Konrad Szymański
